مترو

ایستگاه امام خمینی پیاده شدم تا تغییر مسیر بدم.به سمت خط 1 (میر داماد) رفتم. خیلی شلوغ نبود.کنارم یه آقایی بود که که عصا دستش بود.جانباز بود.زیاد توجه نکردم. گفتم شاید بهش بر بخوره با ... قطار اومد و سوار شدم.جا هم بود.نشستم.اون بنده خدا هم سوار شد و رو بروم نشست.یه نگاه انداختم.تعجب کردم.تعجب که نه جا خوردم. یه پا نداشت. سر و وضعش من رو یاد عباس فیلم آژانس انداخت.خیلی وقت بود کسی رو با این سر و وضع ندیده بودم. ساکت بود وخیلی آروم.خیلی دلم  میخواست یه چیزی بگه .اما هیچی رد و بدل نشد.

ایستگاه قلهک پباده شدیم.سعی کردم که زود برم.اما نشد.از قطار پیاده شده بود.به سمت مسیر خروج در حرکت بود و من هم پشت سرش. به پله برقی ها رسیده بود. ازدحام جمعیت بود.منتظر یودم که توی صف بایسته.اما دیدم به سمت پله ها حرکت کرد. نمیدونم پله های ایستگاه قلهک رو دیدید یا نه.شیب زیاد و تعداد زیاد اونها رو میگم. دونه دونه پله ها رو بالا میرفت.دیگه نگاه همه به اون بود. دوس داشتم ازش یه عکس بگیرم.اما روم نشد.اصلاً درست نبود. نمیدونستم باید چه حسی میداشتم. افتخار و غرور برای یه جانباز مصمم یا تاسف برای مسئولین و  سیستم حمل و نقل و  مترو. 

پ ن:

1) هفته کتاب و کتاب خوانی....

برای خواندن مطالب سود مند در مورد یار مهربان به این جا(http://scalpel.blogfa.com/post-99.aspx) یروید

2)25 آبان سالروز عروج فیلسوف بزرگ علامه مجمد تقی جعفری

3) باید به فکر صعده بود

چه کسی بود صدا زد صعده؟؟؟شاید برادران لاریجانی

چه حالی دارند آنان که در مراسم حج امسال شرکت دارند و در ریختن خون شیعیان صعده با خائن الحرمین شریکند؟؟؟؟

اللهم عجل لولیک الفرج

باز هم  جمع شویم شعار دهیم یا ..........