نا گفته های یک...

طبقه بندی موضوعی
بایگانی
آخرین مطالب
  • ۹۱/۱۱/۲۵
    ...
پربیننده ترین مطالب

۲۶ مطلب در بهمن ۱۳۸۶ ثبت شده است

۲۸
بهمن

 

روزی منصور عباسی در حالی که بر منبر نشسته بود و سخن می‌گفت، مگسی روی بینی او نشست. منصور، مگس را با دستش دور کرد، در صورتی که عادت خلفا این بود که دستشان را بر روی منبر تکان ندهند. مگس پرواز کرد و بر چشم او نشست. او مجدداً آن را پراند. ولی مگس دوباره روی چشم دیگر او نشست. تا این که منصور ناراحت شد و او را به دستش کشت.
چون از منبر پایین آمد، از عمرو بن عبید پرسید: خدا مگس را برای چه خلق کرد؟
عمرو گفت: برای این که ستمکاران را ذلیل کند.
منصور پرسید: این را از کجا می‌گویی؟
گفت: از فرمایش خداوند متعال که می‌فرماید:
وَ إِنْ یَسْلُبْهُمُ الذُّبابُ شَیْئاً لا یَسْتَنْقِذُوهُ مِنْهُ ضَعُفَ الطَّالِبُ وَ الْمَطْلُوبُ؛(۱)

اگر مگس چیزی از آنها برباید، نمی‌توانند آن را بازستانند، و طالب و مطلوب هر دو ناتوانند.
منصور گفت: وصَدَقَ اللَّهُ الُْعَظیم

گفت بر مولا که مولا نیستی

 یک مگس آمد بگفتش چیستی

۱)سورة حج، آیة 73. 


 ........................................

 باید یه چن وقتی ننویسم. این دفعه راس  راسی نیاز به فکر کردن  دارم. باید برم.

دوست داشتم برااربعین هم  یه پست برم. اما نشد.

از همه دوستان التماس دعا دارم

باید بتونم تغییر کنم.

یا علی مدد

  • سید مهدی
۲۸
بهمن
  • سید مهدی
۲۵
بهمن

بسم الله الرحمن الرحیم

 

بس که اندر عشق تو من گرد سر بر گشته ام

بی تو ای چشم و چراغم چون چراغی گشته ام

بلکه دیرا دیر و زودا زود و بی گاه و بگاه

بر سر کویت سلامی کرده و بر گشته ام

..............................

عاشقان را گر به آتش میپسندد لطف دوست

چشم تنگم گر نظر بر چشمه کوثر کنم

...................

 

 نه حرفی ، نه دردی. این سکوت است که زمان را به پیش می راند

ادامه مطلب دارد

  • سید مهدی
۲۳
بهمن

چه بازی عشق با یاری کزو بی جان شد اسکندر

چه داری مهر بر مهری کزو بیملک شد دارا

گفته اند که ابراهیم از این رسش منظورش روئیت حق و دیدارجمال مطلقبود چنان که موسی کرد. با این تفاوت که ابراهیم به رمز دیدار خواست لا جرم جواب به رمز شنید.موسی به صراحت خواست و به صریح لن ترانی شنید

گفته اند که زمانی که ابراهیم رسید خدایامرده را چگونه زنده میکنی ندا آمدتو نیز بنمای چگونه اسماعیل زنده را مرده میکنی . درخواست به درخواست. وفا به وفا. ابراهیم وفا کرد خدا نیز وفا نمود.

........................

 ایام سوگواری دردانه کربلا زهرای ۳ ساله امام حسین علیه السلام

 حضرت رقیه سلام الله علیها

را تسلیت عرض مینمایم

جمله اش در سراسر تاریخ طنین انداز گشت  : . . .
یا ابتاه ! من ذا الذی خضبک بدمائک ؟
یا ایتاه ! من دا الذی قطع وریدیک ؟
یا ابتاه ! من ذا الذی  ایتمنی علی صغر سنی  ؟ . . .
لب بر لب خونین پدر نهاد و هرم داغ عاشورا دوباره در لحظه های خرابه پیچید
با دستان کوچکش تمام مرثیه ها را در مقابل دیدگان پدر ورق زد و سوگ نامه غریبی را در دیار غریبان به نجوا نشست .

و شام ماند و تمام غصه هایش و سوز غربت دخترکی که همه تاریخ را با ناله هایش سوزاند .

حاج حمید

 

..............................

این لینک رو هم حتماً بخونین

خداییش نامردیه 

  • سید مهدی
۲۱
بهمن
بسم الله الرحمن الرحیم

و اذ قال ابراهیم رب ارنی کیف تحیی الموتی

گویند کسی با محبوبی سر و سری داشت  و عاشق و دلباخته او بود تمام سعی و تلاشش این بود که کاری انجام دهد تا محبوب و معشوق با او سخنی بگوید. اما معشوق همواره امتناع میکرد  و عاشق بیچاره را نا کام میگذاشت. از قضا روزی متوجه شد که معشوق علاقه مفرطی به جواتهر و گوهر دارد. تمام دارایی اش را داد تا یک دانه گوهر خرید  و در کنار آن سنگی قرار داد تا با آن سنگ گوهر را بشکند.معشوقه و محبوب تا این صحنه را  دید طاقت نیاورد و گفت: چه میکنی؟

عاشق بیچاره گفت: آن میکنم تا گویی چه میکنی.

اندر دل من قرار و آرام نماند

دشنام فرست اگرت پیغام نماند

ابراهیم علیه السلام مشتاق کلام حق و سوخته خطاب او بود.آتش مهرش زبانه زد و گفت: خدایا بنمای مرا تا مرده را جون زنده کنی؟

گفت ای ابراهیم ایمان نیاوردی؟

گفت :آری لکن دلم از روی شنیدن کلام تو در سوز و عشق تو لبریز شده. خواستم تا گویی ایمان نیاوردی.مقصود همین بود که گفتی و در دلم آرام آمد.

آرام من پیغام تو

وین پای من در دام تو

راستی معشوق ما کیست؟ او چه میپسندد؟ یا اینکه ما چه برای عرضه به او داریم؟

عاشق خدا باش تا معشوق خلق شویان شاء الله  ادامه دارد

  • سید مهدی
۲۰
بهمن

کهکشانها کو زمینم؟

زمین کو وطنم؟

وطن کو خانه ام؟

خانه کو مادرم؟

مادر کو کبوترانه ام؟

...معنای این همه سکوت چیست؟

من گم شده ام در تو یا تو گم شدی در من ای زمان؟!....

کاش هرگزآن روز از درخت انجیر پائین نیامده بودم!!

کاش

http://www.hajhamid.com/linkdump/go.php?url=1143

  • سید مهدی
۲۰
بهمن
  • سید مهدی
۱۹
بهمن
  • سید مهدی
۱۹
بهمن

 

به نقل از نشریه ساعت صفر

 

 آخرین دانه تسبیح که از لای انگشت های چروکیده پیرزن رد شد، خودش را پهن کرد روی زمین:«دِ بگو دیگه... حوصلم سر رفت».


 پیرزن آجرهایی که گذاشته بود ور دیوار، صاف کرد؛ دست گرفت به کمر و به زحمت نشست:« یا علی مدد». کاغذ را گذاشت روی کنده زانوهاش و زل زد به چشمهای ریز مادر که خیره شده بود به گنبد فیروزه ای مسجد:« چی بنویسم؟ بوگو خلاصمون کن.» پیرزن زمزمه ای کرد و بعد خیره شده به کاغذ: « ای که مال دفتره. گفتم از اون چاپی ها بخر که میرفوشن» با دست مگسی که جلوی صورتش وز وز می کرد؛ پس زد:«چه فرقی می کنه... کاغذ کاغذه دیگه.اگه بناست بخونه تو هر کاغذی بنویسی می خونه» پیرزن روی آجرها جا به جا شد و پاهاش را دراز کرد. زانوهاش که باز می شد درد آشکارا دوید به چهره اش.

 

- خب پَ بنویس.خوش خط بنویسی ها.

 

- کچلم کردی ننه. می گی یا نه؟

 

- ها. بنویس. همی طور که می گم بنویس.

 

پیرزن نگاش را دوخت به جایی که هیچ جا نبود:«سلام بر تو ای امام زمان. جان من و بچه هام به قربان شما...» نوشت:« سلام بر تو ای امام زمان.جان من و بچه هام...» صدای پیرزن داشت می لرزید:«الهی من بمیرم برای مظلومیت شما...» پیرزن فین و فینی کرد و با گوشه چادر اشکش را گرفت.

 

- ... بمیرم برای مظلومیت شما...

 

- به جده تان زهرا بعد از همه نمازهام دعا می کنم که خدا شر دشمنانتان را به خودشان برگرداند...

- ... دعا می کنم که خدا شر دشمنانتان را...

 

دستش را از روی کاغذ برداشت. پیرزن داشت برای خودش می گفت و اشک می ریخت. نگاه کرد به نوشته اش:« دعا می کنم که خدا...» خون دوید به چهره اش. با تردید دست برد جلو و خودکار را گذاشت روی ورق. دوباره مکث کرد. چشمهاش را لحظه ای بست بعد باز کرد و ناگهانی روی هر چه نوشته بود خط کشید. پیرزن از حال خودش آمد بیرون:«چرا ای جور میکنی؟»

 

- غلط نوشتم. تو بگو. دارم می نویسم.

 

پیرزن نفسش را داد بیرون و دوباره شروع کرد:« خدا می داند به ذوق زیارت مسجد شما این همه راه را آمده ام با پسرم که برای فرج شما دعا کنیم...» نوشت:« چه کسی می گوید تو امامی؟ امامی که همه اش خودش را پنهان می کند از چشم مردم چه فایده ای دارد؟ ها؟»

 

- ... بلکم شما هم ما را دعا کنید که عاقبتمان ختم به خیر شود.

 

- مدرسه که می رفتم معلم دینی مان می گفت تو به فکر مردمی ولی نیستی. خودت را قایم کردی یک جا و همه اش فکر جان خودت هستی.

 

- آقاجان، عالمی به قربان شما...

 

- اصلا از کجا معلوم اسم امام زمانی باشد؟ از کجا معلوم این ننه بیچاره من و این همه آدمی که پاشده اند و به هزارتا امید آمده اند اینجا سر کار نباشند؟...

 

- ما همیشه دعا می کنیم که خدا فرجتان را برساند ای امام غریب...

 

- من نه نماز مسجدت را خواندم و نه می خوانم. بخوانم که چه بشود؟ دولا راست بشوم که چی؟ که حاجتم را بدهی؟ تو هیچ وقت حاجت مرا ندادی...

 

- ...قربانتان بروم... خودتان بهتر می دانید چه طور داریم با دست خالی سر می کنیم...

 

- ... آن وقت که آقام توی بیمارستان بستری بود تو کجا بودی؟ آن وقت که هی صدات زدم...زار زدم..هی گفتم امام زمان به دادمان برس، تو کجا بودی؟ من حتی برای مادرت نرجس خاتون نذر کردم که هزار تا صلوات بفرستم ولی آخرش...آقام مرد...

 

- ... خودتان بهتر می دانید که دختر دم بخت دارم توی خانه... دست و بالم بسته است....ای فریاد رس بی کسان...

 

- دلم می سوزد برای ننه ام.تو که هیچ وقت به حرف ما گوش نمی دهی. تو که فقط بلدی بروی کربلا و مکه و آنوقت این ننه من در حسرت یک مشهد پیر شد...

 

- علیل شده ام دیگر. نایی برام نمانده. ترس دارم آخرش سر بگذارم زمین و این بچه ها بی سرپرست بشوند...

 

- اگر به فکر ما بودی اینقدر بدبختی نباید می کشیدیم. به جرم چه گناهی؟ چرا ما باید اینقدر توی فلاکت زندگی کنیم و این آدمهای پولدار شهری تا خرخره بخورند و بترکند از درد شکم؟ ها؟ این است عدالتی که می خواهی بیاوری؟...

 

- برای دخترم چند تا خواستگار آمد. دستم خالی بود، نداشتم جهیزیه بدهم...

 

- د اگر من نرفته بودم منت حاج باقر را بکشم که بگذارد توی مکانیکی اش کار کنم الان خواهرم باید زن آن مرتیکه بی غیرت می شد که ذله مان کرده بود به خاطر بدهی های آقام. شب و روز منت این و آن را دارم می کشم برای یک لقمه نان...تو کجایی که ببینی؟ ها؟ کجایی؟...

 

- خلاصه آقاجان چشم امید ما به شماست. دعا کنید گره از کارمان باز بشود...

 

- نه دیگر صدات می زنم و نه کمکت را می خواهم...

 

پیرزن دماغش را با گوشه روسریش گرفت:« نوشتی ننه؟» زل زد به کاغذ:«ها...نوشتم...» بعد پوزخند زد:« می خوای نشونی مونم بنویسم؟...» کاغذ را گرفت جلوی صورت مادر و تند تند آدرسشان را نوشت:« ها...اینم از این. بلاخره آقا باید بدونه کجا جواب نامه تو بفرسته» پیرزن اخم کرد:« آقا امام زمونه. حجت خداست. نشونی ما که سهله، همه چیو می دونه» بلند شد و پشتش را تکاند:« کار از محکم کاری که عیب نمی کنه...می کنه؟» پیرزن زیر لب غرید:«لا اله...» گرمکن اش را انداخت روی شانه اش و رفت سمت چاه. اطراف دهانه چاه غلغله بود از جمعیت.

 

 کاغذ را دوباره نگاه کرد. لبش را گزید و نفسش را داد بیرون. برگشت و به مادر نگاه کرد که باز زل زده بود به گنبد فیروزه ای. کاغذ را تا زد، از همان عقب نشانه گرفت و پرت کرد سمت چاه. دانه درشت عرقی از گودی کمرش سر خورد پایین.

 

هنوز نامه اش را ول نکرده بود که کاغذی خورد توی سرش و افتاد جلوی پاش. برگشت و عقب را نگاه کرد. بین جمعیتی که حرص می زدند برای جلو آمدن، کسی را ندید که پی نامه اش بگردد. فکر کرد مال هر کسی که هست باید می افتاده توی چاه. فشار جمعیت کلافه اش کرده بود. معطل نکرد.

 

 نامه ها را برد بالای دهانه چاه و آماده شد که رهاشان کند که چشمش افتاد به خط آخر کاغذی که پیدا کرده بود. به نظرش نشانی محلی آمد. تنش یخ کرد. لحظه ای خیره شد به دهانه چاه.

 

بعد دستش را پس کشید و از بین جمعیت به زحمتی آمد بیرون. لحظه ای ایستاد و اطراف را از نگاه گذراند. نمی دانست چرا اما داشت دنبال کسی می گشت. کسی که خودش هم نمی دانست کیست.مردد تای نامه را باز کرد. دوباره بی اختیار آدمهای اطراف را نگاه کرد و بعد شروع کرد به خواندن.

 

 نگاهش که رسید به خط آخر نامه، جملات پشت پرده اشک، تار شدند. دست و پاش سست شده بود. نشست کنار دیوار و نامه خودش را گرفت جلوی چشمهاش: « آقاجان سلام. راستش خیلی وقت است به خاطر وصیت پدرم سردر گم مانده ام. شما که خودتان می دانید.

 

 گفته بود زمینش را باید به اسم کسی بکنم که شما خواسته باشید. هر چقدر هم می گفتم چه طور، می گفت به وقتش می فهمی. من که از اول هم پدرم را نشناختم ولی بالاخره اینقدر را می فهمیدم که آدم بزرگی است. وصیتش اما برای ما سخت بود. مانده ام با فکر این وصیت. نه راه پیش هست نه راه پس. از خودتان می خواهم که چاره کار را نشانم بدهید. باشد آقا؟»

.............................................

 اِلهى عَظُمَ الْبَلاءُ وَ بَرِحَ الْخَفآءُ وَ انْکَشَفَ الْغِطآءُ وَ انْقَطَعَ الرَّجآءُ وَ ضاقَتِ الاَْرْضُ وَ مُنِعَتِ السَّمآءُ وَ اَنْتَ الْمُسْتَعانُ وَ اِلَیْکَ الْمُشْتَکى وَ عَلَیْکَ الْمُعَوَّلُ فِى الشِّدَّةِ وَ الرَّخآءِ اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّد وَ الِ مُحَمَّد اُولِى الاَْمْرِ الَّذینَ فَرَضْتَ عَلَیْنا طاعَتَهُمْ وَ عَرَّفْتَنا بِذلِکَ مَنْزِلَتَهُمْ فَفَرِّجْ عَنّا بِحَقِّهِمْ فَرَجاً عاجِلا قَریباً کَلَمْحِ الْبَصَرِ اَوْ هُوَ اَقْرَبُ یا مُحَمَّدُ یا عَلِىُّ یا عَلِىُّ یا مُحَمَّدُ اِکْفِیانى فَاِنَّکُما کافِیانِ وَ انْصُرانى فَاِنَّکُما ناصِرانِ یا مَوْلانا یا صاحِبَ الزَّمانِ الْغَوْثَ الْغَوْثَ الْغَوْثَ اَدْرِکْنى اَدْرِکْنى اَدْرِکْنى السّاعَةَ السّاعَةَ السّاعَةَ الْعَجَلَ الْعَجَلَ الْعَجَلَ یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ بِحَقِّ مُحَمَّد وَ الِهِ الطّاهِرینَ

  • سید مهدی
۱۸
بهمن

بسم رب

هرچی سعی کردیم که یه نفر بیاد و باهامون احساس همدردی کنه دیدیم که نه .خبری نیست . انگار هیچ کس تو نت نمیاد و همه بی خیال وبلاگ گردی شدن. حق هم دارن. آخه چی بگن. یه نفر عصبانی شده و خون جولوی چشماش رو گرفته و  اومده یه چیزی نوشته .  به دیگران چه!امشب هم که مثل شبای دیگه و یا بهتر بگم مثل بیشتر شبای دیگه تنهام.

 

داشتم تو ذهنم با خودم کشتی میگرفتم که که دیدم گشنمه. تصمیم گرفتم یه محکی بزنم و ببینم چه قدر تو این روزای دور از خونه از لحاظ آشپزی پیشرفت کردم .

 قبلاً انواع اقسام نیمرو و یه رو   و دورو  رو به نحو احسن درست میکردم. تو درست کردن عدس پلو . ماش پلو هم تخصص دارم از دانشگاه آزاد واحد علوم غذایی. این چن وقت  اخیر هم دست زدم به کارهای ترکیبی انجام دادن.الآن متوجه خواص انواع اقیام ادویه و مخصوصاً زرد چوبه و فلفل تو غذا میشم. نحوه استفاده از رب هم که یکی از نکات حساس آشپزی است. راستش  تا این هفته ارزش این ماده غذایی رو نمیدونستم. اما از وقتی که گوجه قیمتش با موز برابری کرد فهمیدم که بهترین جایگزین.تازه میخوام درست کردن املت موز رو هم یاد بگیرم. آخه کیلویی 100 تومن از گوجه ارزونتره.

 

...................

یه مطلب هم نوشتم اما حوصله تایپ کردن ندارم. نمیدونم کی وقت ارسالش میرسه. اما فعلاً حسش نیست.

 

 

  • سید مهدی