نا گفته های یک...

طبقه بندی موضوعی
بایگانی
آخرین مطالب
  • ۹۱/۱۱/۲۵
    ...
پربیننده ترین مطالب

۸ مطلب در مهر ۱۳۸۸ ثبت شده است

۲۹
مهر

ساده ی من ، آدم هایت را بشناس ... شاید لایق نباشند به آن که راهشان دهی به کنجِ ذهن ات ، چه رسد حتی به قلبت ...

پیش از حراجِ روحت ، به چشم های خریدارت نگاه کن و به آن چه از دلت می گذرد ، شک نکن ... چشم ها کمتر از زبان ، دروغ می گویند ...

کاش  کمی ، گاهی ، دمی حتی ، دست از فریب خود می کشیدی ... ساده ی من ...

  • سید مهدی
۲۹
مهر
 
گلدسته ات
کهکشانى است
که سیاهى شهر را تکذیب مى کند
پیرامون تو همه چیز بوى ملکوت مى دهد:
کاشى هاى ایوانت
و این سؤال همیشه
که چگونه مى توان آسمانها را
در مربعى کوچک خلاصه کرد.
و پنجره فولاد
التماسهاى گره خورده
و بغضهایى که پیش پاى تو باز مى شوند...

  • سید مهدی
۲۹
مهر

فقط تو ماندی و تو

خود خودت

چه بگویم؟

شک ندارم

فقط میترسم....

چه میکنی؟

بگو....


  • سید مهدی
۲۵
مهر

  • حرفی نمیزنی چرا «بابای جعبه ای»؟
  • خسته شدم بیرون بیا «بابای جعبه ای»
  • لطفا بلندتر کمی فریاد هم بزن
  • این جا نمی رسد صدا «بابای جعبه ای»
  • با ان قَدَت تو جا شدی آنجا ببین مرا
  • جا میشوم ببر مرا «بابای جعبه ای»
  • قد عروسکم شده ای باور کن ای عزیز
  • من‌‌ مادرت قبول؟ ها؟ «بابای جعبه ای»
  • بابا عروسکی چرا لالا نمی کنی؟
  • شب شد لالا لالا «بابای جعبه ای»

خانم زهرا توقع

  • سید مهدی
۱۷
مهر
بسم الله

امروز رفتم  سراغ کمدم و یه کم وسایل داخلش رو بهم ریختم.یه دفعه هوس کردم برم سراغ کفنی که از غلام گرفته بودم.یعنی براش از کربلا  آورده بودن و اون هم به من داده بود. میخواستم از اون کفن بنویسم که در حین نوشتم سراغ وبلاگ من او رفتم.خیلی خجالت کشیدم.آخه نوشته بود:

راستش اصلا نمیدانم چه کسی باب کرده زائران از نجف کفن بخرند ببرند بمالند به ضریح سیدالشهدا (علیه السلام)برای تبرک . دست هر کسی که کفن میدیدم کلافه میشدم .

ای بی کفن حسین جان .

چه قدر تا عاشورا باقی است

تاسوعا فرصتی برای بازگشت؟؟؟؟

نمیدانم!!!


۱)روز منحوس  و مزخرف تولد رییس جمهور اسبق

حالم بد شد

از خوردن شیرینی محروم شدم

 

  • سید مهدی
۱۴
مهر

امروز 18 شوال 1430 دقیقا 72 شب به ماه محرم الحرام مانده است .

 72 شب مانده کمر خم بشود //

 72 عاشق ز زمین کم بشود//

 72 میدان بلا در راه است //

72 شب مانده محرم بشود//

  • سید مهدی
۰۷
مهر

افلاکیان پر گشودند ما کنج زندان چه کردیم؟

دنیا پرستان غافل در نقش انسان چه کردبم؟

یکبار حتی نگفتیم ای کیسه شن های سنگر

طوفان فروخفته اما ما کنج زندان چه کردیم

آن روز وقتی که رفتند،رفتند یاران دیرین

آه ای رفیقان بگویید، ما نا رفیقان چه کردیم؟

با آنکه میدانی اما بادت بیاید برادر

ما با شهیدان چه بودیم.ما بعد آنها چه کردیم؟؟؟

  • سید مهدی
۰۳
مهر
درد دل یک دختر شهید با پدرش
«پدرم گر تو بیایی به خدا من ز تو هیچ تقاضا نکنم؛ لحظه‌ای از پیشت جای دیگر نروم، هر چه دستور دهی من بلافاصله انجام دهم، همه دم بر رخ ماهت، بوسه زنم؛ جان زهرا برگرد، جان زهرا برگرد.»


 نامه دختر شهید محمد ناصری به پدر شهیدش تنها یک نامه نیست، بلکه درد دل دختری است که دوری از پدر و شرایط جامعه باعث شده است این گونه دردناک با پدر خود سخن بگوید.


متن نامه زهرا ناصری به پدرش:
«بابا جان باز سلام؛ ای پدر جان منم زهرایت؛ دختر کوچک تو ؛ ای امید من و ای شادی تنهای من ؛ به خدا این صدمین نامه بود؛ از چه رویی تو جوابم ندهی.
یاد داری که دم رفتن تو، دامنت بگرفتم ؛ من تو را می‌گفتم پدر این بار نرو ؛ من همان روز، بله فهمیدم سفرت طولانیست ؛ از چه رو، ای پدرم تو به این چشم ترم هیچ توجه نکنی ؛ به خدا خسته شدم، به خدا خسته شدم.
به خدا قلب من آزرده شده ؛ چند سالیست که من منتظرم ؛ هر صدایی که ز در می‌آید ؛ همچو مرغی مجروح؛ پا برهنه سوی در تاخته‌ام؛ بس که عکست به بغل بگرفتم ؛ رنگ از روی من و عکس تو رفته پدر؛ من و داداش رضا بر سر عکس تو دعوا داریم؛ او فقط عکس تو را دیده پدر ؛ با جمال تو سخن می‌گوید
مادرم از تو برایش گفته؛ او فقط بوی تو را، ز لباست دارد ؛ بس که پیراهنت بوییده ؛ بس که در حال دعا روی سجاده تو اشک فشان نالیده ؛ طاقتش رفته دگر، پای او سست شده، دل او بشکسته.
به خدا خسته شدم، به خدا خسته شدم؛ پدرم گر تو بیایی به خدا من ز تو هیچ تقاضا نکنم
لحظه‌ای از پیشت جای دیگر نروم ؛ هر چه دستور دهی من بلافاصله انجام دهم؛ همه دم بر رخ ماهت، بوسه زنم ؛ جان زهرا برگرد، جان زهرا برگرد.
دائما می گوییم مادرم هر که رفته سفر برگشته؛ پدر دوست من، پدر همسایه، پدران دیگر ؛ پس چرا او سفرش طولانیست ؛ او کجا رفته مگر ؛ او که هرگز دل بی مهر نداشت ؛ او که هر روز مرا می‌بوسید؛ او که می گفت «برایش به خدا دوری از ما سخت است»؛ پس چرا دیر نمود.
آری من می‌دانم که چرا غمگین است؛ علت تأخیرش من فقط می‌دانم؛ آخر آن موقع‌ها، حرف قرآن و خدا و دین بود؛ کربلا بود و هزاران عاشق؛ همه‌ مسئولین چون رجایی و بهشتی بودند؛ حرف یک رنگی بود؛
ظاهر و باطن افراد ز هم فرق نداشت؛ همه‌ خواهرها زیر چادر بودند؛ صحبت از تقوا بود؛ همه جا زیبا بود؛
جای رقص و آواز ، همه جا صوت قرآن می‌آمد؛ همه خط ها روشن، خوب و خوانا بودند؛ حرف از ایمان بود؛
حرف از تقوا بود.
اما امروز پدر، درد و دل بسیار است؛ همه آنچه به من می‌گفتی، رنگ دیگر دارد یا بسی کم رنگ است؛
خط کج گشته هنر؛ بی‌هنران همگی خوب و هنرمند شدند؛ کج روی محبوب است.
در مجالس و سخنرانی‌ها جای زیبای شهیدان خالیست؛ یا اگر هست از آن بوی ریا می‌آید.
حرف از آزادی است، حرف از رابطه با امریکاست؛ آری من می‌دانم، علت اندوه تو اینست بابا؛ پدرم من این بار می‌نویسم که اگر برگشتن ز برایت سخت است ما بیاییم برت؛ تو فقط آدرست را بنویس؛ در کجا منزل توست؛ مادرم می‌داند؛ او به من می‌گوید پدرت پیش خداست؛ در بهشتی زیبا، با همه همسفرانش آنجاست؛ خانه‌اش هم زیباست.
حضرت خامنه‌ای هم می‌گفت «دخترم غصه نخور پدرت خندان است؛ دوستت می‌دارد؛ تو اگر گریه کنی پدرت هم به خدا می‌گرید؛ همه شب لحظه‌ خواب پدرت می‌آید؛ صورتت می‌بوسد؛ دست بر روی سرت می‌کشد».
من از آن لحظه دگر شاد و خوشحال شدم؛ از خدا می‌خواهم؛ تا که جان در تنم است؛ تا حیاتی باقیست
رهبرم چون پدری بر سر من زنده بود؛ چهره زیبایش، چون جمال تو، شاد و پرخنده بود؛ من به تو قول دهم
که دگر از این پس؛ این همه اشک و غم از دیده نریزم بابا؛ همچون مادر، دیگر از فراق غم تو؛ نیمه شب نوحه و زاری نکنم؛ تو فقط ای پدرم؛ از خدایت بطلب که من و مادر و این امت اسلامی؛ همگی چون تو پدر، راهمان راه شهیدان باشد؛ دائما بر سر ما سایه رهبر و قرآن باشد؛ پدرم خندان باش پدرم خندان باش.»

  • سید مهدی