...چی بگم؟ از عصبانیت...
پنجشنبه, ۱۸ بهمن ۱۳۸۶، ۱۱:۵۶ ق.ظ
بسم الله
خیلی عصبانیم. خیلی. دارم منفجر میشم. فقط حیف که قسمم دادن که چیزی نگم
نمیتونم خودم رو کنترل کنم. اگه دستم بهش میرسید بلایی سرش میوردم که...
آخه با چه رویی؟
ببخشید اصلاْ دوست نداشتم این پست رو این جوری بنویسم و پست قبلی رو که دوسش داشتم رو به این راحتی بفرستمش پایین. اما چون قول دادم که چیزی نگم و تو خودم بریزم مجبور شدم بیام اینجا و خودم رو خالی کنم
خوب شد جایی به اسم اشکستان دارم.
تازه میفهمم که اسم اینجا خیلی هم بی ربط نیست
هر شب که آسمان را میبلعم،احساس میکنم که به زمان رفتن نزدیک ترم.
و هر شب که دست به سوی ستاره ها مبرم بیشتر احساس سردرگمی میکنم.
من به هجرت تن در میدهم،زیرا که برایم خواست شده.
...وبرای آنکه با غربت پیمان ببندم.
من پیچک دو ساله نیستم،که آن کاج کهنی هستم که از پس مه صبحگاهی میبینی.!!!
من آن عقابی هستم که بال بر تیغ آفتاب میگشاید.
من آن چنار چهل ساله ای هستم که ریشه در اعماق معرفت دوانده و برگ در اوج لاجوردی رویانده.
و من...
میروم و آن ستاره ای میشوم که شبها به تو لبخند میزند!!!
میروم،وآن نسیمی میشوم، که در کنارت میوزد و ترانه عشق را در گوشت زمزمه میکند.!!!
میروم، و آن شفاف قطره بارانی میشوم، که روی پیشانیت میافتد و طراوتش را بر تو می بخشد.!!!
میروم،وآن دانه بلورین و درخشان برفی میشوم ،که گونه ات را نوازش میکند.!!!
میروم،وآن سکوت سپید مه سپیده دمی میشوم،که پاکیش را به تو میبخشد و با طلوع خورشید ناپدید میگردد.!!!
میروم،وآن آوای غریب پرنده ای میشوم که پنهان از چشم دیگران،در لا به لای درختان انبوه،هنگام نیمه شب میخواند.!!!
میخواند...از زمزمه جاوید عشق...!!!
و اسرار تا ابد مکتوم عشق .....!!!!
و ...از عشق مکتوم...!!!