ساعت...
با نام و برای خشنودی پرودگار
حسین بن علی او بود که :
نشان بی نشان بندگی در گردن و آزاد** سرود بی نوای عاشقی بر لب ولی خامش
به راستی که بنده ای بود بر جایگاه خداوندی و عاشقی در اوج سکوت
لبخندی داشت به پاکی تمام اشک ها وصداقتی فراتر از شبنم های صبحگاه
و روحی لطیف تر از دیبا و شمشیری برنده تر از کمان ابروی یار
و سخنانی پر صلابت تر از کوه
حسین بن علی بود که :
بر روح او نوشتند،نوری پر از هدایت**آمد برای مردم،دوری از او مبادا
مردی بود مردتر از مردترین مردان دنیا
و نیایی داشت نشسته بر تاجگاه دنیا وعصاره ی حقیقت بود
و پدری که دلیری را آموزگار شیر ژیان بود و حلم را خداوندگار ایوب
و مادری به لطافت تمام یاس ها ...یاس هایی ابدی
و برادرانی نیکو سرشت و دلیر ...
و نی ها نیستانش :
تهی سرشار از دلداگی و دلبری اما **کدامین دلبری را تاب آرامش
و حسین آرام نداشت ، هزاران بار پروانه تر از پروانه ی بی پروا
آتش در آغوش کشید و جزیی از شعله هایش گشت
حسین بن علی بود که :
با خاک او سرشتند در خاک او دمیدند** والله که روز اول پاکی گزید او را
و او بود ...
زیباترین روح جاری و مقدس ترین مکتب عاشقی
