قبر خود

کنار قبر خود نشسته ای

ساکت و خموش و گنگ

نگاه میکنی فقط

به جمله های روی آن

به اسم و سن و شهرتت

و گفته های بی نشان

به غربت و سکوت  راه

به اشک های دیگران به قبر نو شکفته هایشان

....................

به آن جوانی که در کنار تو

بی کس و غریب و یار خفته است

حسرت پدر بماند و دختری

که دور تر نظاره میکند

به قبر یک پسر

و چند شاخه گل بدست او

..................

به ناله های مادری

که بر مزار دختری

شنیده میشود :که ای خدای

تمام هستی ام برفت

.............................

و کمتر از ساعتی

تو مانده ای و قبر خویش

ساکت و خموش و گنگ

هیچ کس نمانده است

این است روزگار

............................

نمیتونم تمومش کنم

ادامه داره

فقط نظر یادتون نره

ما که دیگه رفتنی شدیم ان شا الله

برام دعا کنین