Title-less

 

بنویس که هر چه نامه دادم نرسید.

بنویس که یک نفر به دادم نرسید.

بنویس قرار من و او هفته بعد.

این جمعه که هر چه ایستادم نرسید

نســـأل الله مــــنازل الشـــهداء

حالا که آمدی، چند کلمه‌ای برایم حرف بزن؛ از خودت، از کار و بارت؛ از روزگارت...
هنوز توی مزرعه کار می‌کنی؟
هنوز عصرها می‌روی توی گندم‌زار و زُل می‌زنی به خورشیدِ دمِ غروب؟
هنوز وقت سحـر، اذان می‌گویی توی روستا؟
هنوز کاشی‌کاریِ سردرِ خانه فرو نریخته؟ همان که رویش نوشته بود" اُفَوِّضُ أَمری إِلَی اللهِ إِنَّ اللهَ بَصِیرٌ بِالعِبادِ"
پیر شده‌ای پدر... پیشانی‌ات چین افتاده... پوست دستت کشیده شده... سوی چشم‌هایت کم شده...
چه خبر از هم‌سایه‌ها؟
به تو و مادر سر می‌زنند؟
گفتم مـــادر؛ حالش چه‌طور است؟
راستی پدر، چرا تنها آمده‌ای؟
پس مـــادر...
چرا تسبـیحِ مادر توی دستِ تو...

این روزها کم‌تر سراغ ِمادر ِشهدا را می‌گیریم؛ ما که به دعای آن‌ها زنده‌ایم.
نســـأل الله مــــنازل الشـــهداء

Title-less

هر که دارد سر سودای خدا بسم الله

هر که دارد غم مهمانی ما بسم الله

میزبانبن سحر منتظر مهمانند

هر که خواهد سحر اهل بکا بسم الله

چشمه ی آب حیات است مناجات سحر

هر که دارد طلب آب بقا بسم الله

ماه ها منتظر ماه مبارک بودیم

آمد ای منتظران ماه خدا بسم الله

سفره بندگی ماه خدا پهن شده

سفره ماست کنار شهدا بسم الله

دیده وا کن که خدا در بر ما بنشسته

همنشین است خدا با فقرا بسم الله

شد هلال مه دلدار حلال همگان

رویت یار حلال تو را بسم الله

دست ابلیس که بسته است امان ازاین نفس

باید ای نفس کنی ترک خطا بسم الله

یادی از تشنگی روز قیامت باید

باب افطار گشودست به ما بسم الله

روزه یعنی عطش روضه لب های حسین

هرکه دارد طلب خون خدا بسم الله

رحمت واسعه اینجاست سر کوی حبیب

هر که دارد هوس کرب و بلا بسم الله

در رکاب پسر فاطمه باید جان داد

هر که خواهد شود اینگونه فدا بسم الله