Title-less

نمیگویم فراموشم مکن هرگز

                     ولی گاهی به یاد آور

                                       رفیقی را که میدانی

                                                     نخواهی رفت از یادش

Title-less

فریب ما مخور آقا دروغ می گوییم               

           به جـان حضرت زهرا (س) دروغ می گوئیم 

           چه ناله های فراغی چه درد هجرانی        

                نیا نیا گل طاها دروغ می گوییم  

                تمام چشم براهی و انتظارفراغ      

                   و ندبـــــــه های فــــرج را دروغ می گوئیم  

         دلی که مامن دنیاست جــــــای مولـا نیست   

                اسیــــــــر شـهوت دنیــــا دروغ می گوئیم       

 زبان سخن ز تو گوید ولـی بــــــرای مقــــام             

به پیش چـشم خدا ما دروغ می گوئیم               

 کدام ناله  غربت کدام درد فراغ                   

      قســـم بــــه ام ابیــــــــها دروغ می گوئیم     

     خلاصه ای گل نرگس کسی به فکر تو نیست     

           و مـــــــــــا به وسعت دریا دروغ می گوئیم 

   مـــــــــــــرا ببخش ای عزیزم که باز می گویم                  

  نیا نیا گل طاها دروغ می گوییم

Title-less

آمد ... و
واژگان نور میان کلام جهانیان جان گرفت
و آسمان عشق در میان دوستان ایمان، باران
آمد ... و هرم حضور آفتابی اش
سلام و صلوات را مهمان چشمان عاشقان  کرد و
حضور و رایحه سبز ایمان را تکرار.

سالروز ولادت ام ابیها مادر امامت، همسر ولایت و دخت نبوت را بر تمامی دوستداران حضرتش مبارک باد.

 

 

 

Title-less

http://fru.blogfa.com/cat-25.aspx

 

حسین پناهی

Title-less

 

می روم خسته و افسرده و زار

سوی منزلگه ویرانه خویش

به خدا می برم از شهر شما

دل شوریده و دیوانه خویش

Title-less

یغما گلرویی

انگار یکی از آخرین تلفن ها بود!

گفتی : سالهای سرسبزی ِ صنوبر را،
فدای فصل ِ سرد ِ فاصله مان نکن!
من سکوت کردم!
گفتی : یک پلک نزده،
پرنده ی پندارم
از بام ِ خیال تو خواهد پرید!
من سکوت کردم!
گفتی : هیچ ستاره ای،
دستاویز ِ تو در این سقوط ِ بی سرانجامم
نخواهد شد!
من سکوت کردم!
گفتی: دوری ِ دستها و همکناری ِ دلها،
تنها راه ِ رها شدن است!
من سکوت کردم!
گفتی : قول می دهم هر از گاهی،
چراغ ِ یاد ِ تو را در کوچه ی بی چنار و چلچله
روشن کنم!
من سکوت کردم!
سکوت کردم ، اما
دیگر نگو که هق هق ِ ناغافلم را
از آنسوی صراحت ِ سیم و ستاره نشنیدی!●

Title-less

 

آنکه تاج سرمان خاک کف پایش بود

از خدا میطلبم تا به سرم باز آید

خواهم اندر عقبش رفت به یاران عزیز

شخصم ار باز نیامد خبرم باز آید

Title-less

یغما گلرویی

انگار یکی از آخرین تلفن ها بود!

گفتی : سالهای سرسبزی ِ صنوبر را،
فدای فصل ِ سرد ِ فاصله مان نکن!
من سکوت کردم!
گفتی : یک پلک نزده،
پرنده ی پندارم
از بام ِ خیال تو خواهد پرید!
من سکوت کردم!
گفتی : هیچ ستاره ای،
دستاویز ِ تو در این سقوط ِ بی سرانجامم
نخواهد شد!
من سکوت کردم!
گفتی: دوری ِ دستها و همکناری ِ دلها،
تنها راه ِ رها شدن است!
من سکوت کردم!
گفتی : قول می دهم هر از گاهی،
چراغ ِ یاد ِ تو را در کوچه ی بی چنار و چلچله
روشن کنم!
من سکوت کردم!
سکوت کردم ، اما
دیگر نگو که هق هق ِ ناغافلم را
از آنسوی صراحت ِ سیم و ستاره نشنیدی!●

Title-less

کودکی ها

به خانه می رفت
 با کیف
و با کلاهی که بر هوا بود
چیزی دزدیدی ؟
مادرش پرسید
 دعوا کردی باز؟
 پدرش گفت
 و برادرش کیفش را زیر و رو می کرد
به دنبال آن چیز
 که در دل پنهان کرده بود
 تنها مادربزرگش دید
گل سرخی را در دست فشرده کتاب هندسه اش
 و خندیده بود

..........................................

شبی که من و نازی با هم مردیم

نازی : پنجره راببند و بیا تابا هم بمیریم عزیزم
من : نازی بیا
نازی :‌ می خوای بگی تو عمق شب یه سگ سیاه هست
که فکر می کنه و راز رنگ گل ها رو می دونه ؟
من: نه می خوام برات قسم بخورم که او پرندگان سفید سروده ی یه آدمند
نگاه کن
نازی : یه سایه نشسته تو ساحل
 من : منتظر ابلاغه تا آدما را به یه سرود دستجمعی دعوت کنه
نازی : غول انتزاع است. آره ؟
من : نه دیگه ! پیامبر سنگی آوازه ! نیگاش کن
نازی : زنش می گفت ذله شدیم از دست درختا
 راه می رن و شاخ و برگشونو می خوان
من : خب حق دارند البته اون هم به اونا حق داره
 نازی : خوب بخره مگه تابوت قیمتش چنده ؟
من : بوشو چیکار کنه پیرمرد ؟
 باید که بوی تازه چوب بده یا نه ؟
نازی : دیوونه ست؟.
من : شده ‚ می گن تو جشن تولدش دیوونه شده
نازی : نازی !! چه حوصله ای دارند مردم
 من : کپرش سوخت و مهماناش پاپتی پا به فرار گذاشتند
نازی : خوشا به حالش که ستاره ها را داره
 من : رفته دادگاه و شکایت کرده که همه ستاره را دزدیدند
نازی : اینو تو یکی از مجلات خوندی
 عاشقه؟
من : عاشق یه پیرزنه که عقیده داره دو دوتا پنش تا می شه
نازی : واه
من سه تاشو شنیدم ! فامیلشه ؟
من : نه
یه سنگه که لم داده و ظاهرا گریه می کنه
نازی : ایشاالله پا به پای هم پیر بشین خوردو خورک چیکار می کنن
 من : سرما می خورن
 مادرش کتابا را می ریزه تو یه پاتیل بزرگ و شام راه می اندازه
 نازی : مادرش سایه یه درخته ؟
 من : نه یه آدمه که همیشه می گه : تو هم برو ... تو هم برو
من : شنیدی ؟
 نازی : آره صدای باده !‌داره ما را ادادمه می ده پنجره رو ببند
 و از سگ هایی برام بگو که سیاهند
 و در عمق شب ها فکر میکنند و راز رنگ گل ها را می دانند
من : آه نرگس طلاییم بغلم کن که آسمون دیوونه است
آه نرگس طلاییم بغلم کن که زمین هم ...
و این چنین شد که
پنجره را بستیم و در آن شب تابستانی من و نازی با هم مردیم
 و باد حتی آه نرگس طلایی ما را
 با خود به هیچ کجا نبرد

Title-less

و خدا بود اگر عشق نبود !

 

 

جاده ها تکراری

همه ی ثانیه ها تکراری

 

حالم از سرخی سیب

حالم از آبی آب

حالم از نغمه ی گنجشک

                         صدای بلبل

                                    از سفیدی و سیاه

حالم از تو

           و خودم

                   از در و دیوار

 

بهم می خورد ای کاش ، ای کاش

                                 عشق می مرد و نبود

                                 و خدا بود اگر عشق نبود !

 

خوش به حال "سهراب"

خوش به حال "سهراب"

                  که یکی بود صدا زد "سهراب"

 

باز تنها شده ام

همه جا تاریک است

 

همه ی مردم شهر

همه ی مردم دنیا

                  همگی بازیگر

                           صورتک بر چهره

                            صورتک ها خندان

                           شاخه گل در کف هر دست

                                                   چماقی پنهان

 

چه کسی درد مرا می فهمد؟

 

آی آدم ها، آاااااااااااااااای

ای مترسک ها، هااااااااااااای

 

                مزرع کوچک تنهایی من

                رفت بر باد،شما را به خدا

                                         نزنیدش آتش

 

ما همه رهگذریم

به کجا می روم آخر

ز کجا آمده ایم؟

 

من از این تاریکی

این دنیا

از خودم

از تو

از اشک تنفر دارم

                 ز خزان نیز از این بیزارم

 

و خدا ما را زاد!

            بی کس و همدم و تنها

                                   به گناه یک سیب

 

تو بگو

خوردن یک سیب گناه است آخر؟

تو بگو

خلق همان سیب مگر لازم بود؟

 

و چرا تنها داد

           صورت ماه خدا یوسف را؟

           و چه کس گفت زلیخا بد بود؟

           همگی زیر سر یوسف بود

 

 

و خدا گوش کن اکنون ز حسادت مُردم

                      چه کم از کهف مگر من دارم؟

                                  

 خواب می خواهم خواب

          سیصد و اندی خواب

تا که بر این دنیا

         چشم ها را بندم

بروم تا آخر

         هر زمان خواست دلم برگردم

 

شکوه ها هست مرا

شکوه ها از تو

                 از تو

                      تو بگو

                          تا به که گویم باز؟

                    

نیست همدم که کنم قصه ی دل را آغاز

 

شکوه ها هست مرا

آه و فریاد از این تنهایی

                  

                 شکوه ها هست مرا

                             شکوه ها هست مرا