یا مطلع علی النیات ادرکنی
چهارشنبه, ۱۲ تیر ۱۳۸۷، ۱۱:۱۵ ق.ظ
خیالک فی عینی و اسمک فی فمی؛
و ذکرک فی قلبی, الی این اکتب.
خیال تو مقیم چشم است
و نام تو از زبان خالی نیست
و ذکر تو در صمیم جان جای دارد.
پس نامه پیش کی نویسم؟
این الرجبیون؟
این چه ندای است در آسمان!؟
این ندای ملائکی است که در آسمان صدا خواهند میزنند.
کجا هستند مومنان و مومناتی که رجب را درک کنند؟
کجا هستند کسانی که در این ماه آتش دوزخ را از خود دور کنند و به باغ ارم برسند؟
دوباره صدای این الرجبیون ملائک بلند است و شاید ما خواب باشیم و از قافله رجب عقب بمانیم
این الرجبیون
اولاً رجبتون مبارک!
بعدش یه پیش‌نهاد برای اینکه شعرت خواناتر بشه و این‌قدر به‌ت گیر ندن!
میشه این‌جوریش کرد: «دلم شکسته تر از شیشه‌های شهر شماست»