Title-less

شام غریبان امام حسین

 

                        به نام آنها                                                    به کام اینها                                

 

 

 

           

 

 

 

                             

                   

 

 

 

دامنه مدرنیزاسیون تا مراسم عزاداری و محرم نیز کشیده شده و عاشورا دیگر نه تنها مظهر جنگ میان حق و باطل که عرصه کشمکش و چالش سنت و مدرنیسم هم گردیده است . تغییر شکل نحوه عزاداری جوانان به ویژه در شهر تهران که امروز بسط جغرافیایی نیز یافته و در دیگر نقاط کشور هم نفوذ کرده است در واقع به نوعی توسعه اجتماعی یک فرهنگ تک افتاده و تبدیل آن به یک خرده فرهنگ است . فرهنگ جدید (نه صرفا مدرن) که در سال های پیش مجزا و فاقد تماس با بدنه فرهنگ عمومی  جامعه بود و به ویژه در عرصه مراسم و نماد های مذهبی محدوتر و منزوی تر بود اینک گویی خود را بر هژمونی فرهنگ سنتی تحمیل می کند و از یک مد و مدل فرهنگ ی به یک سنت فرهنگی در حال تغییر است ..در این دگردیسی فرهنگی_اجتماعی امر آسمانی که با احساس ترس و احترام مطلق همراه بوده است کسوتی زمینی می پوشد. البته این همه نه صرفا به اراده عاملان که به اقتضای ساختار مدرن و وضعیت تاریخی و روانشناختی انسان ایرانی معاصر است.

 

تغییر و جابجایی گروه های مرجع نسل جدید و میل به ساختارشکنی و تولید الگوهای مدرن در رفتار ،عامل دیگری است که صورت جدیدی به مراسم عزاداری کنونی داده است . در این فرایند الگو سازی و سنت شکنی که بر مبنای تفسیر جدید و فردی تر از متن مقدس قرار داده است . این سنت دینی سیاسی به یک رفتار غیر دینی ،اجتماعی تبدیل می شود .نسل جدید با درک (با حداقل تجربه) دوران مدرن ،تمام نماد ها و رسوم سنتی را که نسل پیشین بر او تحمیل کرده است باز تفسیر می کند و به گونه ای که می فهمد و می پسندد ،تجربه می کند. او می خواهد با یک نظم جا افتاده و سنت از کار افتاده به گمان خود مبارزه کند. این نسل دیگر ارزش های شایع را بر نمی تابد و خود می خواهد معیار سنجش و تعیین هر گونه ارزشی باشد.

 

وجود کارناول های عزاداری غیر متعارف، هیجانات پس از مسابقات ورزشی و ... به نوعی مبارزه با هژمونی غالب سیاسی ، مذهبی و ایستادگی در برابر آنچه که بر او تحمیل یا نصیحت می شود است. تکرار چنین وقایعی در جامعه کنونی ما به لحاظ جامعه شناختی، تبدیل نارضایتی به یک هنجار است که هر بار در حوز ه ای جدید  و این بار  در عرصه مذهب و برخی مراسم عزاداری امام حسین(ع) متجلی گشته است . تغییر هنجار های اجتماعی نشان از تحول در نظام ارزشی جامعه است نه هنجار شکنی. صرف تغییر برخی آداب و عادت های سنتی دلیل بر بیماری و آنومی در جامعه نیست . بسیاری از مراسمی که امروزه در عزاداری امام حسین (ع) به یک سنت تبدیل شد ه است ، روزگاری بدعت به حساب می آمد و در زمان خویش غیر متعارف بوده است (علم ، زنجیر ، قمه زنی و..) نگارنده معتقد است تغیر مزاج و رفتار جوانان و حتی ناهنجاری در رفتار نسل جدید در نحوه عزاداری ماه محرم حاصل بحران الگو های پیشین در تحمیل فرهنگ خود بر نسل جدید ،ناتوانی نظام ارزشی و تبلیغی جامعه در ارائه الگو ها و رفتار های دینی متناسب با دنیای جدید است.

 

توانمند کردن الگوهای دینی و قرائت جدید و عقلانی از گزاره ها و وقایع دینی همچون حادثه کربلا و قیام امام حسین( ع) می تواند نقش موثری در جذب آگاهانه نسل جدید و اقبال آنان به دین و مظاهر آن داشته باشد . نسل جدید را نباید تنها در میدان محسنی و شهرک غرب جستجو کرد حضور جوانان در کانون توحید و حسینه ارشاد و اشتیاق آنان برای فهم جدید دین ، بخش دیگری از این واقعیت است .نسل جدید شام غریبان خود را به سوگ نشسته است ،با روشن کردن شمع های آگاهی ، راهی روشن در مسیر آنان قرار باید داد.

 

 

 

    

 

 

 

 

 

دوستان سلام

 

چند سال پیش اسرائیل و امریکا یه جلسه محرمانه ای داشتند و تو اون جلسه چند تا چیز در مورد ایران و جوانان مصوب شد. بعد ها خبرش فاش شد . اونجا مصوب شد برای اینکه ما به جوانان ایرانی تسلط پیدا کنیم باید دو تا چیز از اونا بگیریم . یکی یاد امام حسین و تفکر عاشورایی و نام اون را پروژه سرخ گذاشتند . دومین چیزی که باید از جوانان ایرانی گرفته شود یاد امام زمان و امید شیعیان و تفکر مهدوی باید از جوانان ایرانی گرفته شود.و نام اون رو پروژه سبز نامیدند . هوشیار باشید ...

 

                                                      

 

 

 

یه چیز جالب دیگه ...

 

دارند با محرم بر ضد خودمو ن کار میکنند و به قول معروف دین علیه دین ـ مذهب علیه مذهب وای به روزی که این جور کارا به صورت فرهنگ در بیاد.

 

گلعذاری ز گلستان جهان ما را بس ...................... زین چمن سایه آن سرو روان ما را بس

 

من و هم صحبتی اهل ریا دورم باد ...................... از گرانان جهان رطـــــل گران ما را بس

 

 

یا حق...