Title-less

غریب مادر

همه رفته اند.آخرین یار هم پرکشید.

تیرزهرآگین سه شعبه.حنجر آخرین سرباز را هم درید
دیگر کسی نمانده است.سپهسالار بی پشت وپناه است

 تنها اوست و یک لشکر کفر.اوست و سپاه ظلمت وبیداد...
عزم رفتن می کند.نهیبی او را به خود می آورد

«برادر!لحظه ای درنگ کن»

زینب ازپشت خیمه هامی آید...این چیست در دستان او؟!

«حسینم!این یادگاری ست از مادر...»
چیست این یادگار؟...
یاد مادر می کند...یاد کوچه های مدینه...یادقصه های مادر...

قصه درد و غصه.قصه میخ درو زخم سینه.قصه دیوار

 و پهلو شکسته.

قصه علی و درد فراق...علی و تنهایی....
علی و فرق شکافته...قصه حسن و سکوت

.حسن وجگر پاره پاره.

حسن و تیرهای ناجوانمردانه...
آه...مادر کجایی که اکنون حسین تو تنهاست؟

کجایی که این کوفیان همان کردندکه اهل مدینه

 برتو روا داشتند؟...
کجایی علی؟!کجایی که این کوفیان با من همان کنند

 که با تو کردند؟کجایی که ابن مجلم ها اکنون

برای شکافتن فرق من صف کشیده اند؟...
کجایی برادرم؟کجایی حسنم که صلح تو را با پیمان

شکنی فرجام دادند؟کجایی که پسر آن ملعون.پسران تو را هدف شمشیرها ساخته است؟کجایی که گلهایت را تیرباران کردند؟
کجایی که قصه مدینه در کربلا تکرار شد؟؟؟....
کجایید؟...کجایید که حال و روز مرا بنگرید؟!...
بنگرید که تنها و بی پناهم...هیچ فریادرسی نیست...

«هل من ناصرٍ ینصرنی»
...ساعتی می گذرد...زینب در خیمه پرستار علی است

...فریاد فغان زنان با هلهله و هیاهو سپاه کفر درهم می آمیزد...سراسیمه به بیرون خیمه می دود...

حسینش را نمی بیند....
در میان انبوه سروصداها.صدایی آشنا بگوش می رسد...

غریب مادر

بوی مادر به مشامش می رسد...بوی مدینه...بوی بقیع...
دستی از عرش پایین می آید...وحسین رابا خود می برد....
خوشا به حالت حسین...خوشا به حالت که اکنون مادر پذیرای توست...خوشا به حالت که زودتر از من به دیدار مادر رفته ای....

خوشا به حالت....
.....رو به مدینه می کند و زیرلب زمزمه می کند...غریب مادر...